FOMO
Het blijkt uit onderzoek dat de ‘FOMO’ of ‘the fear of mis- sing out’ of beter ‘de angst iets te missen’ belangrijker is dan ons eigen leven… Want waarom sms’en, facebooken of instagrammen we terwijl we autorijden? We brengen er tenslotte ons eigen leven of het leven van een ander mee in gevaar… Toch? We zijn met zijn allen bang om uitgesloten te worden als we op dit of dat berichtje niet onmiddellijk antwoorden, of op die post niet reageren binnen een x aantal tijd. We hun- keren naar verbinding en er ergens bijhoren. Voelen we dit niet dan worden we overspoeld door angst. Vele jongeren geven aan niet te kunnen stoppen met sociale media zon- der hulp… We willen onze leuke momenten delen met an- deren… en ook ons gevoel bevestigd zien door het #likes op onze ‘post’. Het overviel me ook reeds, ik had een ge- zellig avondje thuis gepland om een filmpje te kijken en plots krijg je berichten te zien op je Facebook van vrienden die een leuk avondje uit hebben, hmmm, daar ging mijn leuke en gezellig gevoel van eens cocoonen in mijn zetel- tje… ik wou ook daar zijn… voila, hier dus, een voorbeeld van de FOMO.
Connecteren met anderen
We zijn als mens steeds op zoek naar verbinding met anderen… Voelen we ons niet verbonden, dan voelen we ons niet goed, eenzaam en verlaten, komt angst naar boven en kunnen we ons depressief beginnen te voelen. We zijn als mens nu eenmaal een sociaal wezen en hebben ande- ren nodig in ons leven, maar zijn die sociale media dan wel de oplossing? Uit onderzoek blijkt dat verbinding via sociale media vaak ‘fake’ blijkt. Fake, omdat velen enkel de positieve gebeurtenissen op hun sociale mediapagina plaatsen, maar zo zit het leven niet in el- kaar… We kunnen door de negatieve gebeurtenissen in ons leven pas de positieve momenten echt gaan appreciëren… maar toch voelen we ons verbonden, hoe meer likes op onze post, hoe meer we ons verbonden voelen, we hebben de indruk dat we ‘erbij horen’… Ons zelfbeeld wordt mee gevormd door anderen en daarom gaan we ook posten en zoeken naar bevestiging dat we ‘ok’ zijn. Maar kunnen we even goede vrienden zijn als we in ‘real life’ niet connecteren? Weten we dan echt wie die andere is? Laat dit een stimulans zijn om toch in real life samen te komen en een echt gesprek aan te gaan waar er ook plaats en ruimte is voor de minder leuke dingen in het leven die we meemaken…
Zijn we dan met zijn allen verslaafd?
Laat ons zeggen dat sociale media goed kunnen inspelen op wat belonend en verslavend werkt. Een berichtje dat je getagd wordt op een pagina, duidelijke belletjes, beelden of signalen dat er een bericht toegekomen is, en je neigt ernaar om onmiddellijk te reageren… of op z’n minst te kij- ken op je pagina… en zo gaan vaak de uren voorbij voor we het beseffen… Vaak zijn we langer op sociale media bezig dan we denken en gaan we niet meer gefocust zijn op waar we eigenlijk mee bezig waren, en door de likes, worden we net gestimuleerd om te kijken en krijgen we het gevoel beloond te worden.
Enkele tips
- Plaats je social media app(’s) op één van de laatste tabbladen op je telefoon
- Accepteer enkel ‘real life’ vrienden op je social media
- Spreek af met je vrienden in ‘real life’ en niet enkel via social media
- Bepaal zelf wanneer je op social media gaat en zet alle meldingen uit op de instellingenpagina
- Plan ‘off-line’ momenten in, in het begin is het eng, maar het geeft je zoveel meer tijd, ruimte en rust… Zo kan je ook echt genieten van het moment…
- Als je dan in ‘real-life’ afspreekt, haal die gsm niet boven, niets onaangenamer dan een vriend/ in die constant zijn/haar telefoon checkt.
